Соловьев С.М. История. Т. 1. Кн. 1–5. Стб. 1599.
1649 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 12.
1650 Болховитинов Е.А. История княжества Псковского. С. 157.
1651 Соловьев С.М. История. Т. 1. Кн. 1–5. Стб. 1441.
1652 Там же. Стб. 1446–1447.
1653 Там же. Стб. 1450.
1654 Там же. Стб. 1451–1452.
1655 ПСРЛ. Т. 12. С. 234.
1656 Там же.
1657 Соловьев С.М. История. Т. 1. Кн. 1–5. Стб. 1452.
1658 ПСРЛ. Т. 12. С. 235; Соловьев С.М. Указ. соч. Стб. 1452.
1659 ПСРЛ. Т. 12. С. 235.
1660 Там же. С. 238.
1661 Соловьев С.М. История. Т. 1. Кн. 1–5. Стб. 1470.
1662 Кром М.М. Меж Русью и Литвой: Западнорусские земли в системе русско-литовских отношений конца XV – первой трети XVI в. – М.: Квадрига, Объединенная редакция МВД России, 2010. – С. 112.
1663 Там же. С. 113.
1664 ПСРЛ. Т. 12. С. 252.
1665 Зимин А.А. Россия на рубеже. С. 186.
1666 ПСРЛ. Т. 12. С. 252.
1667 Алексеев Ю.Г. Походы русских князей при Иване III. 2-е изд. – СПб.: Изд-во С.-Петерб. ун-та, 2009. – С. 392.
1668 ПСРЛ. Т. 12. С. 254.
1669 Там же. С. 257.
1670 Герберштейн С. Записки о московских делах. – СПб., 1908. – С. 16–17.
1671 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 4–5.
1672 Там же. С. 6, 9.
1673 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 9.
1674 Там же. С. 15.
1675 Соловьев С.М. История. Т. 1. Кн. 1–5. Стб. 1606–1607.
1676 ПСРЛ. Т. 4. Ч. 1. С. 397.
1677 Полехов С.В. Смоленское восстание 1440 г. // Исторический вестник. Литва, Русь и Польша (XIII–XIV вв.). Том седьмой [154]. – М., 2014. – С. 175.
1678 Полехов С.В. Указ. соч. С. 175.
1679 Там же.
1680 ПСРЛ. Т. 35. Ч. 1. С. 60.
1681 Полехов С.В. Указ. соч. С. 185–186.
1682 Там же. С. 186.
1683 Там же. С. 190–191, 192; ПСРЛ. Т. 35. Ч. 1. С. 60.
1684 Духовные и договорные грамоты великих и удельных князей XIV–XVI вв. № 53. – М.-Л., 1950. – С. 160.
1685 Филюшкин А.И. Василий III. С. 184.
1686 Соловьев С.М. История. Т. 1. Кн. 1–5. Стб. 1608.
1687 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 16.
1688 Филюшкин А.И. Василий III. С. 185.
1689 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 16.
1690 Филюшкин А.И. Василий III. С. 185.
1691 Там же.
1692 Там же. С. 186.
1693 Там же. С. 187.
1694 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 16; Соловьев С.М. История. Т. 1. Кн. 1–5. Стб. 1608.
1695 Филюшкин А.И. Василий III. С. 187.
1696 Соловьев С.М. История. Т. 1. Кн. 1–5. Стб. 1608.
1697 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 18–19.
1698 Герберштейн С. Записки о Московии. С. 163. Михаил Глинский отъехал от Сигизмунда к Василию III на службу в 1508 году, «и князь великий пожаловал его и принял к себе и с вотчиною». См.: Летописец содержащий российскую историю от 6714/1206 лета до 7048/1534 лета, то есть до царствования царя Иоанна Васильевича, который служит продолжением Несторову Летописцу. – [М.]: Моск. тип., 1784. – С. 350.
1699 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 20.
1700 Там же.
1701 Там же.
1702 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 20–21.
1703 Там же. С. 21.
1704 Там же. С. 22–23.
1705 Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона. т. Va (1892): Вальтер – Венути, С. 549.
1706 Там же.
1707 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 23.
1708 Там же. С. 23.
1709 Там же. С. 26–27.
1710 Там же. С. 27. В 1519 году виленским воеводой был Николай Николаев, троцким воеводой – Ольбрехт Мартынов. Там же. С. 34.
1711 Там же. С. 34.
1712 Жгли и полонили Логееск, Менск, Красное село, Молодечну, Марково, Лебедево, Крев, Ошмону, Медники, Мяделу, Коренское, Березовичи, Вязыню, Радошковичи, Борисово. Там же. С. 34–35.
1713 Там же.
1714 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 43; Татищев В.Н. История. Кн. 5. С. 193.
1715 Там же. С. 45.
1716 Там же. С. 61.
1717 Там же. С. 12.
1718 Там же. С. 60.
1719 Там же. С. 65.
1720 Там же. С. 72.
1721 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 123.
1722 Там же. С. 126.
1723 Там же. С. 126.
1724 Там же. С. 141.
1725 Там же. С. 98.
1726 Там же. С. 99, 127.
1727 Там же. С. 145.
1728 Иван IV Грозный. Сочинения. – СПб.: Издательский дом «Азбука-классика», 2007. – С. 60–62; Соловьев С.М. История. Кн. 2. Т. 6–10. – СПб., 1896. – Стб. 35–36.
1729 Скрынников Р.Г. Иван III. С. 19.
1730 Там же. С. 20.
1731 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 145.
1732 Соловьев С.М. История. Кн. 2. Т. 6–10. Стб. 34–35.
1733 Андрей Курбский. История о делах великого князя Московского. Издание подготовил К.Ю. Ерусалимский. Перевод А.А. Алексеев. Серия «Литературные памятники». – Москва: Наука, 2015. – С. 62, 63.
1734 Там же. С. 64, 65, 66, 67.
1735 Там же. С. 69, 71, 74, 75.
1736 Костомаров Н.И. Русская история в жизнеописаниях. С. 285.
1737 Иван IV Грозный. Сочинения. С. 40.
1738 Костомаров Н.И. Указ. соч. С. 292.
1739 Соловьев С.М. История. Кн. 2. Т. 6–10. Стб. 166; Сторожев В.Н. Земщина // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: в 86 тт. (82 тт. и 4 доп.). – СПб., 1890–1907.
1740 Назаров В.Д. Опричнина // БСЭ. URL: https://bigenc.ru/domestic_history/text/2691375
1741 Костомаров Н.И. Указ. соч. С. 292, 294.
1742 Там же. С. 294–295.
1743 Там же. С. 295–296.
1744 Там же. С. 297.
1745 Там же. С. 300.
1746 Там же. С. 304.
1747 Скрынников Р.Г. Иван III. С. 145–146.
1748 Костомаров Н.И. Указ. соч. С. 304.
1749 Соловьев С.М. История. Кн. 2. Т. 6–10. Стб. 173.
1750 Костомаров Н.И. Указ. соч. С. 304.
1751 Там же. С. 305; Скрынников Р.Г. Иван III. С. 146.
1752 См.: Костомаров Н.И. Указ. соч. С. 305.
1753 Там же.
1754 Там же. С. 305–306.
1755 Генрих Штаден. Записки о Московии. В двух томах. Том первый. – М., 2008. – С. 520.
1756 Там же.
1757 Костомаров Н.И. Указ. соч. С. 306.
1758 Генрих Штаден. Указ. соч. С. 520.
1759 Там же.
1760 Там же. С. 521.
1761 ПСРЛ. Т. 3. С. 255.
1762 Там же.
1763 Там же. С. 255–256.
1764 Там же. С. 256.
1765 Там же.
1766 Там же. С. 257.
1767 Там же. С. 258.
1768 Генрих Штаден. Указ. соч. С. 521.
1769 ПСРЛ. Т. 3. С. 258.
1770 Там же. С. 259.
1771 Там же. С. 259–260.
1772 Там же. С. 260.
1773 См.: Костомаров Н.И. Указ. соч. С. 307–308.
1774 Там же. С. 308.
1775 Там же.
1776 Карамзин Н.М. История. Т. 9. С. 153.
1777 Костомаров Н.И. Указ. соч. С. 309; Карамзин Н.М. Указ. соч. С. 155.
1778 Генрих Штаден. Указ. соч. С. 521.
1779 Соловьев С.М. История. Кн. 2. Т. 6–10. Стб. 176.
1780 Скрынников Р.Г. Иван III. С. 44.
1781 Флоря Б.Н. Иван Грозный. – М.: Мол. гвардия, 1999. – 403 [13] с.: ил. – (Жизнь замечат. людей; Сер. биогр. вып. 766). С. 29.
1782 Там же. С. 29–30.
1783 Соловьев С.М. История. Кн. 2. Т. 6–10. Стб. 63–64.
1784 Сочинения И. Пересветова. Подготовил текст А.А. Зимин. Коммент. Я.С. Лурье, – М.-Л., Издательство Академии наук СССР, 1956. – С. 245.
1785 Худяков М. Очерки по истории Казанского ханства. С. 120; Покровский М.Н. Русская история: в 3 тт. Т. 1 – СПб.: ООО Издательство «Полигон», 2002. – С. 202.
1786 Покровский М.Н. Русская история: в 3 тт. Т. 1. С. 202.
1787 Худяков М. Указ. соч. С. 121.
1788 Цит. по: Худяков М. Указ. соч. С. 120.
1789 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 88.
1790 Там же.
1791 Там же. С. 81.
1792 Там же. С. 88–89.
1793 Там же. С. 89.
1794 Там же. С. 90.
1795 Там же. С. 114.
1796 Там же. С. 116.
1797 Там же. С. 129.
1798 Там же. С. 135.
1799 Там же. С. 135–136.
1800 Там же. С. 99.
1801 Там же. С. 99.
1802 Там же. С. 139.
1803 Там же. С. 142.
1804 Там же. С. 143.
1805 Там же. С. 146.
1806 Там же. С. 147.
1807 Там же. С. 147.
1808 Там же. С. 148.
1809 Там же.
1810 Там же. С. 148–149.
1811 Там же. С. 149.
1812 Там же. С. 149–150.
1813 Там же. С. 155.
1814 Там же. С. 155–156.
1815 Там же. С. 157.
1816 Там же.
1817 Там же. С. 167, 168.
1818 Там же. С. 157.
1819 Там же.
1820 Там же.
1821 Там же. С. 158.
1822 Скрынников Р.Г. Иван III. С. 44.
1823 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 158–159.
1824 Карамзин Н.М. История. Т. 8. С. 119.
1825 Там же.
1826 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 160.
1827 Там же. С. 163.
1828 Там же. С. 160.
1829 Там же. С. 162.
1830 Там же. С. 161.
1831 Там же. С. 163–164.
1832 Там же. С. 164.
1833 Там же.
1834 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 164–165.
1835 См.: Флоря Б.Н. Указ. соч. С. 37.
1836 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 165.
1837 Там же.
1838 Там же. С. 165–166.
1839 Там же. С. 166.
184 °Cм.: Флоря Б.Н. Указ. соч. С. 37.
1841 Лицевой летописный свод XVI века. Русская летописная история. Книга 20. 1541–1551 гг. – М.: ООО «фирма «АКТЕОН», 2014. – С. 464; Худяков М. Указ. соч. С. 126–127.
1842 Худяков М. Указ. соч. С. 122.
1843 Худяков М. Указ. соч. С. 127.
1844 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 166.
1845 Там же.
1846 Там же.
1847 Худяков М. Указ. соч. С. 127.
1848 Там же. С. 127.-128
1849 ПСРЛ. Т. 13. Ч. 1. С. 169.
1850 Там же. С. 167.
1851 «и врагов бы наших иноплеменных в покорность привел и в смерть; и бедных христиан, из-за грехов наших страждущих у них в великих бедах, освободил и к своим возвратил». Лицевой